„Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania” (Łk 2, 14) 

To bożonarodzeniowe przesłanie aniołów przynoszące radość, które najpierw usłyszeli pasterze, a potem wielu ludzi „z każdego pokolenia, języka i narodu”. Dziś jednak nie wszyscy są radośni. Wielu naszych bliźnich cierpi bowiem w wyniku wojen i ich strasznych konsekwencji. Są nimi chociażby mieszkańcy Ukrainy, Ziemi Świętej i wielu innych miejsc na świecie, gdzie toczą się zbrojne konflikty. Często też widzimy niezadowolenie i konflikty w naszych środowiskach – na ulicach, w pracy, w naszych domach i innych miejscach. Problem ten nie omija również naszych wspólnot. Pokojowe przesłanie płynące z Bożego Narodzenia nie dotarło jeszcze do serc wielu ludzi, mimo że są otoczeni blaskiem świątecznych ozdób. W tym kierunku mamy jeszcze wiele do zrobienia.

Nasze serca tęsknią za prawdziwym pokojem, ale czujemy się słabi w naszych wysiłkach, aby go stworzyć. Doświadczamy też, że otaczający nas świat, im bardziej stara się marginalizować Boga, tym bardziej napełnia się niezadowoleniem i niepokojem. Pytamy co czynić, by ten pokój zapanował wszędzie? Pierwszą wskazówką jest przesłanie aniołów: „Chwała Bogu na wysokościach”. Trzeba najpierw uwielbić samego Boga, a potem odkryć Jego oblicze w nas i w naszych bliźnich. To Bóg daje prawdziwe życie i jest gwarantem pokoju w naszych sercach. Boże Narodzenie to nie piękna opowieść o narodzinach dziecka, ale wydarzenie nadające naszemu życiu prawdziwy sens. Bóg po to się narodził, „by człowiek łącząc się ze Słowem i otrzymując w ten sposób przybrane synostwo, stał się synem Boga” (św. Ireneusz z Lyonu, Przeciw herezjom III 19, 1).

Akceptując Boga i mając potrzebę Jego obecności w naszym życiu, będziemy mogli skutecznie zaangażować się w budowanie pokoju. Jeśli mamy dobrą relację z Bogiem, to jesteśmy z Nim w pokoju, jak również ze sobą i tylko w ten sposób możemy być w pokoju z ludźmi i całym stworzonym światem. Jeśli szukamy Boga, znajdziemy pokój; jeśli będziemy szukać siebie, to zawsze zakończy się to konfliktem i zniszczeniem. Musimy dążyć do pokoju, ale należy pamiętać też, że pokój jest darem Bożym. Nie możemy sami go stworzyć, możemy jednak przyjąć ten wielki dar. Dlatego trzeba otworzyć nasze serca na Boga, aby Jego pokój mógł nas przeniknąć i wypełnić nasze życie. Pokój jest także naszym pilnym obowiązkiem: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi!” (Mt 5, 9). Musimy więc zacząć budować pokój tam, gdzie żyjemy, gdzie posługujemy. Nasz wysiłek w tym kierunku może ubogacić Święta Bożego Narodzenia wielu ludziom. Posłańcem pokoju jest się wtedy, gdy nie dzieli się ludzi na kategorie – dobrych i złych. Pokój trzeba nieść wszystkim. Może wydaje się to szalone, dopóki nie spojrzymy na Chrystusa, którego Ojciec posłał do wszystkich ludzi. On dociera do każdego z nas i przynosi pokój wszystkim ludziom. Naszą misją jest więc niesienie Jego pokoju we wszystkich środowiskach. Każdy z nas w jakiś sposób narusza pokój, gdy dopuszcza się grzechu. Dlatego wszyscy winniśmy się nawrócić. Do tego zaprasza nas Dzieciątko Boże narodzone w Betlejem.

Nawrócenie jest warunkiem naszego wewnętrznego pokoju, który daje Bóg. Dlatego życzę, abyśmy wszyscy potrafili wzrastać w tworzącej pokój miłości Jezusa, który narodził się wśród nas. Niech zapanuje pokój najpierw w naszych sercach, a dalej w naszych rodzinach i wśród tych, którym posługujemy!

Prowincjał Polskiej Prowincji Salwatorianów
ks. dr Józef Figiel SDS