Pierwszym prelegentem, który wygłosił referat był ks. dr Grzegorz Wita, adiunkt w Zakładzie Misjologii i Teologii Ekumenicznej na Wydziale Teologicznym UŚ, dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych w Archidiecezji Katowickiej i sekretarz Stowarzyszenia Misjologów Polskich. W swoim referacie zatytułowanym „Areopagi nowej ewangelizacji” ukazał na czym polega nowość ewangelizacji. Życie bowiem samo dostarcza nowych areopagów, czyli miejsc, gdzie należy głosić Ewangelię. Nie musimy ich szukać, bo one same nas znajdą. Nowość ewangelizacji polega tylko na tym, by pokazać światu, co możemy mu zaproponować i z otwartością wkroczyć w coraz to nowe areopagi, ubogacając się przez to wzajemnie.

W drugim wystąpieniu ks. mgr lic. Adam Teneta SDS, pracownik biura postulacyjnego procesu beatyfikacyjnego Ojca Franciszka od Krzyża Jordana starał się ukazać Jego jako „prekursora” nowej ewangelizacji, otwartego na cały świat (uniwersalizm), jako człowieka, który dostrzegał potrzebę ewangelizacji różnymi dostępnymi środkami, nie tylko przez słowo mówione, ale i pisane oraz wielką potrzebę zaangażowania osób świeckich w dzieło ewangelizacji. Żeby jednak skutecznie głosić Chrystusa, iść do innych, trzeba najpierw odkryć Go samemu.

Kolejnym prelegentem był prof. dr hab. Eugeniusz Sakowicz, profesor UKSW i sekretarz Wydziału teologicznego Towarzystwa Naukowego KUL oraz konsultor Rady ds. Dialogu Religijnego przy KEP.  Przedstawił on dialog międzyreligijny jako formę wzajemnego ubogacenia się przez poszukiwanie elementów służących Prawdzie. Najważniejsze w nim jest to, aby pokazać kim dla nas chrześcijan jest Jezus Chrystus i to, by odnosić się z szacunkiem do przekonań religijnych innych, bo w ich kontekście możemy odkryć swoje własne chrześcijaństwo, to, że czuję się w nim szczęśliwy.

Pierwsza sesja sympozjum zakończyła się wspólnym obiadem i rekreacją, która stała się dobrą sposobnością do wymiany myśli i uwag, jakie zrodziły się po wysłuchaniu prelegentów. Była także możliwość zwiedzenia zamku, mieszczącego seminarium salwatorianów.

Sesję popołudniową rozpoczął ks. dr Julian Bednarz SDS, misjonarz i wykładowca w Salwatoriańskim Instytucie Filozoficzno-Teologicznym w Morogoro w Tanzanii. W swoim wystąpieniu przedstawił on portret współczesnego misjonarza oraz wskazał, jakich misjonarzy potrzebuje dzisiaj Kościół. Muszą to być ludzie, którzy naprawdę poznali i pokochali Chrystusa, którzy przez świadectwo swojego życia ukażą innym Jego prawdziwe oblicze, to kim On jest. Nie będą się przy tym bali odpowiadać, w sposób zrozumiały, na pytania dotyczące Ewangelii i prawd wiary, nawet wtedy, kiedy powoduje to niezadowolenie.

Ostatnim prelegentem był ks. prof. dr hab. Jan Górski, profesor UŚ, konsultor Kongregacji Ewangelizacji Narodów w Rzymie oraz Episkopatu Polski ds. Misji. W wygłoszonym referacie nt. kondycji duchowej świata chrześcijańskiego zauważył, że budzi ona pewne obawy, ponieważ sami chrześcijanie, niestety coraz częściej, tkwią w ubogim świecie duchowym i zaczynają zatracać sens żywej wiary, co prowadzi do zerwania z Kościołem. Lekarstwem na to jest spotkanie z Jezusem Chrystusem przez medytację chrześcijańską, osobiste świadectwo i zerwanie z myśleniem tylko i wyłącznie o swoim własnym zbawieniu.

Podsumowaniem wszystkich wystąpień był panel dyskusyjny, dający możliwość zadania pytań i podzielenia się refleksjami, zrodzonymi podczas słuchania prelegentów. Po tym bardzo ubogacającym czasie odprawiono nabożeństwo misyjne, przygotowane przez członków seminaryjnego Koła Misyjnego. Modlono się o zbawienie wszystkich ludzi i za dzieło Wolontariatu Misyjnego Salvator, prosząc, by nie brakło ludzi gotowych nieść Boga tym, którzy Go nie znają.

Zgodnie z tradycją salwatoriańskiego WSD o godzinie 20.00 odbyło się spotkanie w radości. Był to czas wspomnień i dzielenia się przez panią dr Helenę Pyz swoim życiem i pracą w Ośrodku Rehabilitacji Trędowatych Jeevodaya w Indiach, który został założony przez polskiego pallotyna ks. Adama Wiśniewskiego.

GALERIA

www.seminarium.sds.pl