Zaproszenie otrzymały wszystkie wspólnoty, które takim duszpasterstwem się zajmują. Istotne było to, iż na forum zaproszeni zostali nie tylko duszpasterze, ale także przedstawiciele młodzieży. Również salwatorianie uczestniczyli w tym wydarzeniu: wspólnota RMS-u z ks. Tadeuszem (młodzież z Mikołowa i Warszawy) oraz duszpasterstwo parafii NMP Matki Zbawiciela w Warszawie z ks. Maciejem.

Należało uświadomić sobie szczególne posłanie, jakie otrzymali wszyscy wierzący: zakorzenieni w Chrystusie i umocnieni w wierze idźcie na cały świat i budujcie go na fundamencie Ewangelii. Przypominał o tym ks. bp Tomasik, który był obecny na Forum. To posłanie jest równocześnie wyzwaniem, by Ewangelia docierała na krańce ziemi. Ale krańce ziemi to nie koniecznie dalekie krainy, gdzie nie słyszano o Jezusie. Krańce ziemi to miejsca, gdzie zaczyna się pustynia: suche ludzkie serca, przeżywające kryzys wiary rodziny, miejsca pracy, uczelnie, domy, gdzie zapomniano o miłości Boga do nas.

Każde duszpasterstwo jest zaproszone do kształtowania postaw prowadzących do rozwijania w ludziach młodych wiary, nadziei i miłości, aby stawali się oni świadkami i apostołami Jezusa Chrystusa. X Krajowe Forum Duszpasterstwa Młodzieży starało się odpowiedzieć na kilka pytań: Jak wygląda chrześcijaństwo, które proponujemy młodym ludziom? Jakimi metodami głosimy Ewangelię? Dlaczego jedni przyjmują naukę Chrystusa, a dlaczego inni ją odrzucają? Kogo ewangelizować: osobę, czy społeczeństwo? Młodego człowieka czy młodzież? Co przynosi głębsze i lepsze efekty? Jaki wpływ ma Ewangelia na młodych ludzi, którzy tworzą świat? To tylko kilka bardzo istotnych pytań. Rozważania i dyskusje prowadziły do różnych wniosków, między innymi do tego, że ewangelizacja powinna iść od osoby do społeczeństwa. Najpierw kształtować osobę, która buduje – jest w społeczeństwie.

Kolejnym etapem rozważań i konkretnych prac w grupach było określenie uniwersalnych kryteriów oceny duszpasterstwa młodzieży. Było to ciekawe doświadczenie. Przedstawiciele poszczególnych wspólnot dzielili się w grupach roboczych swoimi spostrzeżeniami i szukali odpowiednich kryteriów, jakie pomogą ocenić pracę, wzrost i działalność duszpasterstw. Wyniki prac przedstawione później na forum rozpoczęły debatę. Wykrystalizowały się następujące kryteria:

1. program duszpasterstwa (diagnoza grupy, potrzeby grupy, realizacja programu i zadań);
2.struktura duszpasterstwa (grupy),(etap diecezjalny, etap parafialny) /zakonny, wspólnotowy/;
3.współpraca z innymi podmiotami (wspólnoty, parafie, szkoły, organizacje pozarządowe i lokalne władze);
4. informacja i komunikacja w duszpasterstwie i poza nim (listy kontaktów wewnętrznych i zewnętrznych), kontakt osobisty jak i medialny (internet, prasa), aktualizacja danych na stronach internetowych, reklama, plakaty, ogłoszenia parafialne;
5. otwartość duszpasterstwa na zewnątrz – do kogo mają trafić, gdzie, kiedy, w jaki sposób; ewaluacja duszpasterstwa (plusy i minusy, ocena działania);
6. formacja – cele, sposoby, ocena formacji.

Każdy z punktów był rozwijany i dyskutowany. Na każdy z nich można także poświęcić osobny artykuł. Ale pozostawiamy czytelnikom miejsce na własne przemyślenia i wnioski. Zapraszamy do podzielenia się nimi.

Na tle spotkań i prac jako salwatorianie wypadliśmy całkiem dobrze. Struktury działania, otwartość na innych, informacja, media – funkcjonują sprawnie. Trzeba się cieszyć, że nasze młodzieżowe apostolaty działają dość prężnie i rozwijają się. Jednak nie można spocząć na laurach. Na pewno przydałaby się jeszcze ściślejsza współpraca na wielu płaszczyznach. Potrzeba rozwijać jeszcze bardziej wśród młodzieży formację duchową i ludzką. Trzeba nam szukać nowych sposobów docierania do młodych ludzi. Natomiast te formy, które się sprawdzają należy jak najbardziej pielęgnować i podtrzymywać. Wiele inicjatyw wypływa od młodzieży, oni sami dla swoich rówieśników są bardzo skutecznymi świadkami Ewangelii. Miłość Chrystusa daje wiele natchnień, by różnymi sposobami nieść Ewangelię do wszystkich środowisk życia, pracy, uczelni. Potrzeba odwagi i umiejętnego pokierowania przez duszpasterzy, by nie zmarnować tak wielkiego potencjału i możliwości jaki niosą ze sobą młodzi ludzie pełni zapału i energii. Niech Chrystus otwiera nasze oczy, uszy, serca na nowe wyzwania, jakie daje Jego wezwanie: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28, 19).

Młodzież Salwatoriańska wraz z duszpasterzami

www.rms.sds.pl