Norbert Policki urodził się dnia 29 marca 1933 roku w Szopienicach, w ówczesnym powiecie katowickim, w małżeństwie Józefa i Jadwigi. Do 1947 roku mieszkał w rodzinnej miejscowości, gdzie rozwijało się jego życie sakramentalne i trwała edukacja. W dziesiątym roku życia zmierzył się z bardzo trudnym doświadczeniem śmierci Matki. Po powrocie z wojny, jego ojciec Józef ożenił się powtórnie i przeprowadził razem z synem do Ornontowic. Z tego związku narodził się brat Korneliusz, który również jest salwatorianinem. Czternastoletni Norbert rozpoczął naukę w salwatoriańskim małym seminarium w Dobroszycach. We wrześniu 1950 roku inaugurował nowy rok szkolny w Małym Seminarium Salwatorianów w Mikołowie. Dnia 15 kwietnia 1951 roku napisał do prowincjała salwatorianów list deklarujący „szczery zamiar poświęcenia się służbie kapłańskiej” i wyrażający „ufność, że z pomocą łaski Bożej, wytrwa w niej do śmierci”. Dnia 15 sierpnia 1952 roku w Bagnie, po zakończeniu formacji w nowicjacie, złożył pierwszą profesję zakonną. Od 1954 roku studiował w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Ojców Dominikanów w Krakowie. Dnia 15 sierpnia 1955 roku w Bagnie złożył wieczyste śluby zakonne. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 17 czerwca 1958 roku w Krakowie z rąk bpa Karola Pękali.

Dnia 10 września rozpoczął upragnioną posługę kapłańską, obejmując urząd wikariusza parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Obornikach Śląskich. Był też konsultorem miejscowego domu zakonnego. Z dniem 9 września 1961 roku przeniósł się do Mikołowa i realizował zadania wikariusza w parafii pw. NMP Matki Zbawiciela. Od czerwca 1963 roku powierzono mu funkcję konsultora domu zakonnego. Dnia 1 sierpnia 1964 roku Ks. Paschalis rozpoczął działalność duszpasterską w węgorzewskiej parafii pw. Dobrego Pasterza. Końcem sierpnia 1965 roku został skierowany do posługi w kościele rektoralnym pw. NMP Królowej Świata w Zakopanem. W tym czasie również pełnił funkcje konsultora i ekonoma domu zakonnego. W grudniu 1968 roku mianowano go Referentem Duszpasterstwa Katechetycznego w Prowincji Polskiej Salwatorianów. W lutym 1970 roku został mianowany ekonomem trzebińskiego domu zakonnego, a w marcu wikariuszem parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pod koniec tego roku powierzono mu jeszcze obowiązki wicesuperiora wspólnoty. Z dniem 31 lipca 1971 roku został mianowany rektorem kościoła pw. Niepokalanego Serca NMP w Wysokim Kościele. W maju kolejnego roku mianowano go administratorem. Od dnia 20 czerwca 1975 roku pełnił urząd superiora wspólnoty w Krzyżu Wielkopolskim i wikariusza miejscowej parafii. Po trzech latach objął urzędy proboszcza parafii pw. NMP Królowej Świata w Bielsku-Białej (Mikuszowicach Śląskich) i superiora wspólnoty oraz funkcję ekonoma. Z dniem 30 czerwca 1987 roku powierzono mu funkcję kapelana Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Walendowie. Od dnia 1 września 2000 roku Ks. Paschalis pełnił funkcję pomocy duszpasterskiej w parafii pw. NMP Matki Zbawiciela w Mikołowie. Z wielkim zaangażowaniem posługiwał jako kapelan Sióstr Boromeuszek.

„TE DEUM LAUDAMUS”, to wezwanie, które ks. Paschalis umieścił na obrazku z okazji jubileuszu sześćdziesięciolecia posługi kapłańskiej, który obchodził w 2018 roku. Są one stosowne również w chwili, kiedy teraz dziękujemy Bogu za dar życia kapłana i zakonnika, duszpasterza i cierpliwego penitencjarza oraz życzliwego współbrata.