Formacja
Formacja w Prowincji Polskiej Towarzystwa Boskiego Zbawiciela obejmuje dwa etapy: podstawowy i ciągły. Etap podstawowy realizowany jest podczas postulatu, nowicjatu i od chwili złożenia pierwszych ślubów czasowych. Formacja ciągła rozpoczyna się od momentu złożenia ślubów wieczystych i trwa do końca życia. Na każdym etapie centrum życia stanowi miłość do Zbawiciela, wyrażająca się w nieustannym pogłębianiu więzi z Nim, w życiu według rad ewangelicznych, zgodnie z posłannictwem salwatoriańskim.
Postulat
Postulat trwa dwa miesiące i ma miejsce w jednym z domów prowincji. Czas ten służy poznawaniu zadań życia zakonnego w Towarzystwie. Pod okiem księdza moderatora, postulanci, poprzez praktyki modlitewne, uczestnictwo w codziennej Eucharystii, wspólną pracę i odpoczynek, odczytują powołanie i przygotowują się do podjęcia decyzji o wstąpieniu do nowicjatu.
Nowicjat
Nowicjat trwa rok i jest czasem tzw. kanonicznej próby. Nowicjusze starają się bliżej rozeznać swoją drogę oraz zgłębiają charyzmat salwatoriański. Poznają także wymagania i błogosławieństwa związane ze złożeniem ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, do których się przygotowują i które składają na zakończenie formacji nowicjackiej.
Profesja zakonna (śluby) zobowiązuje do zachowywania trzech rad ewangelicznych (czystości, ubóstwa i posłuszeństwa) i włącza do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Po złożeniu pierwszych ślubów czasowych, ci którzy pragną realizować powołanie jako bracia zakonni rozpoczynają okres junioratu, zaś przygotowujący się do kapłaństwa okres sześcioletnich studiów filozoficzno-teologicznych.
Juniorat
Juniorat braci trwa trzy lata i ma na celu rozwój duchowy i intelektualny. Jej pierwszy etap odbywa się w domu formacyjnym, a kolejny stanowią praktyki apostolskie uwzględniające predyspozycje kandydata i jego oczekiwania dotyczące przyszłej posługi. Okres junioratu wieńczy złożenie profesji wieczystej.
Seminarium
Formacja seminaryjna w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie przebiega harmonijnie na płaszczyźnie duchowej, doktrynalnej i apostolskiej. Alumni powinni umieć wykorzystać zdobytą wiedzę w późniejszej działalności apostolskiej. Formacja duchowa wspiera formację intelektualną poprzez codzienną Eucharystię, częste przystępowanie do Sakramentu Pokuty, nabożeństwa i modlitwę osobistą, w tym medytację. Alumni czynnie angażują się w życie wspólnoty i wypełniają funkcje powierzane zgodnie z potrzebami i regulaminem seminaryjnym. W ten sposób kształtuje się i umacnia ich odpowiedzialność za wspólnotę. Zwieńczeniem formacji seminaryjnej jest obrona pracy magisterskiej i święcenia kapłańskie, po których kapłan jest kierowany do pierwszego miejsca jego apostolskiej pracy.
Formacja ciągła
Formacja ciągła wspomaga zakonnika w jego trosce o stałe pogłębianie więzi z Chrystusem i dochowanie Mu wierności. Salwatorianin stara się rozwijać swoje talenty i kontynuuje poznawanie siebie, aby móc owocnie realizować powierzoną sobie misję w duchu Towarzystwa: słowem i życiem głosić jedynego Zbawiciela tym wszystkim, których spotyka w swojej codzienności. Praktycznymi elementami formacji ciągłej jest m.in. uczestnictwo w comiesięcznych dniach skupienia, corocznych rekolekcjach oraz innych spotkaniach formacyjnych adekwatnych do wieku i pełnionych funkcji.